Lęk przed błędem, porażką, potępieniem z zewnątrz, niechęć do aktywnego działania, podejmowania decyzji i „rozplątywania” konsekwencji – może być wiele przyczyn dziecięcej ucieczki od odpowiedzialności. Ale to odpowiedzialność odróżnia dorosłego, który idzie przez życie pewnie i swobodnie, od materaca o bojaźliwym sercu, który woli cierpieć, tłoczyć się, narzekać na życie, ale żeglować cudzą łodzią.
Instrukcje
Krok 1
Pomyśl o sobie jak o dziecku. Miałeś tyle twórczej energii, zapału, chciałeś spróbować wszystkiego, a pomysł dorastania i zdobywania niezależności wydawał się tak atrakcyjny. Teraz dorosłeś, wszystkie możliwości są w końcu otwarte przed tobą, ale już jesteś „pogrzebany” w swoich wątpliwościach i lękach i o niczym nie decydujesz. Ale wystarczy raz podjąć decyzję i zacząć działać!
Krok 2
Każdy wybór pociąga za sobą Twoją odpowiedzialność. Oczywiście nie jest tak wspaniale, jeśli chodzi o wybór między ryżem a makaronem na obiad, ale jeśli nawet z tym nie możesz się zdecydować samodzielnie, jak poradzisz sobie z życiem, czasem, zdrowiem? Czy możesz być odpowiedzialny za innych ludzi?
Krok 3
Nie chcąc brać na siebie żadnej odpowiedzialności, bardzo często ludzie zaczynają zrzucać winę za wszystko, co dzieje się w ich życiu, na innych ludzi i ogólnie na okoliczności zewnętrzne: złe rządy, rodzice źle wychowani, pogoda nie sprzyja. … Możesz bez końca obwiniać środowisko za swoje kłopoty: mówią: „Nie jestem mną, a koń nie jest mój”. Ale nie dziw się, że ten „koń”, a raczej twoje życie, jest kontrolowane przez kogoś innego.
Krok 4
Często za odmową wzięcia odpowiedzialności kryje się perfekcjonizm – pozbawione motywacji pragnienie bycia doskonałym we wszystkim. Korzenie tego zjawiska tkwią w dzieciństwie: jeśli rodzice mało wychwalali, mało dostrzegali jego sukcesów i osiągnięć, ale jednocześnie dużo wymagali i skarcili za najmniejsze niedopatrzenie, może dojść do przekonania, że nie da się kochaj go tak niedoskonałego, nie mówiąc już o miłości, ale ogólnie akceptuj. A jak wiesz, ten, kto nic nie robi, nie myli się. Dlatego bojąc się pomyłki, taka osoba unika odpowiedzialności i działania. Ale to ślepy zaułek, bo doskonałość jest nieosiągalna, a wymyślone ideały istnieją tylko w głowie, a nie w rzeczywistości. Lepiej od czasu do czasu popełniać błędy, uczyć się na błędach, niż nic nie robić i nawet nie próbować. A jeśli to się uda? Stań się trochę bardziej pobłażliwy.
Krok 5
Przemyśl swoje spojrzenie na życie. Błędem jest myślenie, że zachowujesz wolność, unikając odpowiedzialności. Jeśli nie jesteś odpowiedzialny za swoje czyny, marzenia, problemy, trudności i sukcesy, to robi to ktoś inny, od którego jesteś całkowicie zależny.
Krok 6
Pokonaj swoje wątpliwości i lęki. Każdego dnia rób coś, co cię przeraża, i stopniowo, zaczynając od drobiazgów, ćwicz się w podejmowaniu świadomych wyborów na każdym kroku, nie pozwalając nikomu innemu podejmować decyzji za Ciebie. Stać się odpowiedzialnym oznacza odważyć się na siebie i zaakceptować konsekwencje swoich wyborów, działań lub słów.
