Zespół psychoorganiczny pojawia się z uszkodzeniami mózgu. Wraz z tą chorobą pogarsza się pamięć, spada inteligencja i pojawia się niestabilność emocjonalna. Ta choroba polietiologiczna może pojawić się w każdym wieku, ale szczególnie podatne są na nią osoby starsze.
Objawy
Objawy zespołu psychoorganicznego zawarte są w triadzie Waltera-Buela. Definicja ta obejmuje upośledzenie pamięci, obniżoną inteligencję i upośledzenie emocjonalno-wolicjonalne. Początkowo pacjent cierpi na astenia, niestabilność emocjonalną, uzależnienie od warunków pogodowych, obniżenie poziomu koncentracji. Szybko się męczy i staje się mniej wydajny. Wtedy pamięć i zdolności intelektualne znacznie się pogarszają. Człowiek praktycznie traci zdolność przyswajania nowych informacji lub zapamiętywania tego, co wiedział. Co więcej, u niektórych pacjentów w różnym stopniu wpływają na różne aspekty pamięci. Inni pacjenci cierpią na całkowitą utratę pamięci poszczególnych zdarzeń. Trzecia grupa ma fałszywe wspomnienia, dochodzi do zniekształcenia rzeczywistości.
Pierwszym dzwonkiem alarmowym w zespole psychoorganicznym jest bezkrytyczność wobec własnego zachowania, nieadekwatność oceny wydarzeń wokół. Wydaje się, że pacjent odróżnia dobro od zła, ale tylko w sposób abstrakcyjny, aw pewnej sytuacji staje się nietaktowny i samolubny. Krąg zainteresowań człowieka jest mocno zawężony, nie może postrzegać tego, co dzieje się jako całość, ale rozważa tylko jego fragmenty. Priorytetyzacja jest osłabiona, mowa staje się słaba, a zdania są krótkie i jednosylabowe. Pacjentowi trudno jest wyrazić swoje myśli i często ucieka się do formułowanych fraz. Pacjentowi coraz trudniej jest wykazać własne emocje adekwatnie do tego, co się dzieje. Nagłe gwałtowne wzrosty są obserwowane bez wyraźnego powodu lub z drobnych powodów.
Gradacja
Rozwój zespołu psychoorganicznego przebiega przez 4 fazy: asteniczną, wybuchową, euforyczną i apatyczną. Pierwszy etap charakteryzuje się szybkim zmęczeniem moralnym i fizycznym, niestabilnością emocjonalną, podwyższonym progiem wrażliwości i drażliwości. Warunkowe zaburzenia intelektualne i psychiczne nie są jeszcze tak zauważalne, ale wydajność umysłowa powoli spada. Pacjentka cierpi na łagodne zaburzenia pamięci i zapominanie. Zależność meteorologiczna jest wyraźnie widoczna, aw łagodnej postaci zespołu psychoorganicznego pacjent źle się czuje podczas zmiany pogody, a w ciężkim - z góry.
Drugi, wybuchowy etap zespołu psychoorganicznego charakteryzuje się zwiększoną drażliwością, gniewem, napadową agresywnością i pobudliwością emocjonalną. Pacjent może wpaść w histerię z dowolnego powodu, gdy to, co się dzieje, nie odpowiada mu. Pogarsza się pamięć, słabnie wola, zdolność panowania nad sobą i przystosowania się do sytuacji. Jeśli na tym etapie pacjent ucieka się do alkoholu, co często ma miejsce, zespół psychoorganiczny ulega pogorszeniu. Jednocześnie choroba przyczynia się do szybszego uzależnienia od alkoholu. Niektórzy pacjenci stają się podatni na paranoję i spory sądowe.
Potem następuje faza euforii, której główną różnicą jest zmiana dominującego afektu. Pacjent ma samozadowolenie i podwyższony nastrój, a stan ten może pojawiać się przeplatany agresywnością i napadami złości ze łzami. Samokrytyka wciąż spada, a pamięć się pogarsza. Ponadto atrakcyjność jest odhamowana. U niektórych pacjentów dochodzi do gwałtownego śmiechu lub płaczu, których pieczęć pozostaje na twarzy pacjenta przez długi czas.
Ostatni etap – apatyczny – charakteryzuje się utratą spontaniczności, obojętnością na zmiany. Astenia, gwałtowny śmiech lub płacz utrzymują się i może wystąpić otępienie (demencja).
Leczenie
Po ustaleniu rozpoznania zespołu psychoorganicznego pacjent jest kierowany do specjalistów w celu zidentyfikowania choroby podstawowej, która stała się przyczyną. Konsultacji w takich przypadkach udziela neurolog, chirurg naczyniowy, specjalista chorób zakaźnych, wenerolog, endokrynolog, kardiolog i gastroenterolog. Przeprowadzane są dodatkowe badania, w tym MRI mózgu i EEG. Następnie sporządzany jest plan leczenia z użyciem leków nootropowych, kompleksów witaminowych, przeciwutleniaczy, leków poprawiających krążenie mózgowe czy leków przeciwpsychotycznych. Zgodnie z wynikami leczenia patologii może nastąpić stabilizacja lub stopniowe nasilenie objawów.
