Czasami człowiek wyrywa się z rozpaczy ze świadomości własnej niedoskonałości i chce rozpocząć nowe życie - prawe, bezgrzeszne, bez skazy. Ale aby zrozumieć, jak przestać grzeszyć, musisz najpierw zrozumieć, czym jest grzech.
Ogólna koncepcja grzechu
Samo słowo „grzech” w języku rosyjskim można początkowo interpretować jako „błąd”, o czym świadczą takie słowa, jak „wada”, „błąd”. Nawiasem mówiąc, w innych językach to słowo miało podobne znaczenie. W języku greckim pojęcie to oznaczano słowem ἁμάρτημα (ἁμαρτία), które najwierniej tłumaczy się jako „błąd, wina”, a grzech niezamierzony Żydzi określali słowem „kapelusz”, co można również przetłumaczyć jako „błąd”."
We współczesnym społeczeństwie, jeśli nie weźmiemy pod uwagę aspektu religijnego, pojęcie „grzechu” jest postrzegane jako naruszenie praw moralności publicznej, a także praw państwowych. Tym samym osoba, która przestrzega praw społeczeństwa, nie popełnia przestępstw przewidzianych w kodeksie karnym, nie narusza świeckich norm moralnych i etycznych, nie grzeszy.
Sytuacja z religijnym pojęciem grzechu jest nieco bardziej skomplikowana, ponieważ każda religia interpretuje pojęcie grzechu na swój własny sposób.
Świadomość grzeszności
Niemniej jednak ludzie często czują się grzeszni, martwią się, że żyją źle i postępują niesprawiedliwie w stosunku do innych. Życie z takimi myślami nie jest łatwe. Ale prawda jest taka, że nikt nie może być ani absolutnie dobry, ani beznadziejnie zły.
Jeśli dręczona jest świadomość własnej niedoskonałości, możesz spróbować rozwiązać ten problem, pracując z wewnętrznym poczuciem winy, a także rozwijając własną empatię. Przestając czuć się winnym za to, czego dana osoba w rzeczywistości nie jest winna, będzie mu łatwiej zaakceptować siebie i uwierzyć, że nie jest taki zły, aby uczynić swoje życie bardziej radosnym. I rozwinięta empatia, tj. umiejętność odczuwania doświadczeń i emocji innych, umiejętność postawienia się na miejscu drugiego, rozumienia tego, czego doświadcza, gdy ktoś jest z nim traktowany w taki czy inny sposób, pomoże traktować bliźniego ostrożniej i nie zranić go swoimi działaniami, co oznacza, że obiektywnie stanie się lepszy, to znaczy. przestań grzeszyć.
Pozbądź się poczucia winy
Czasami poczucie winy jest mylnie mylone z sumieniem, gdy osoba martwi się popełnionymi niestosownymi czynami i stara się je naprawić. Ale wina to coś innego. Jest to poczucie własnej odpowiedzialności za coś, za co człowiek w zasadzie nie może być odpowiedzialny.
Praca z poczuciem winy jest konieczna i zazwyczaj jest to długotrwały proces. Czasami nie możesz się obejść bez pomocy specjalisty psychologa. Możesz zacząć od uświadomienia sobie następujących ważnych zasad.
1. Każdy człowiek nie jest taki jak otaczający go ludzie i ma prawo żyć tak, jak podpowiada mu jego sumienie, rozum, zdrowy rozsądek, przekonania religijne, intuicja. Nie da się zadowolić wszystkich, nierealne jest bycie dobrym dla wszystkich. Oczywiście rozsądne kompromisy z innymi to najlepsze wyjście z możliwych sytuacji konfliktowych, ale ustępstwa powinny być obustronne i nie szkodzić jednostce.
2. Nie daj się obwiniać za to, za co nie możesz być pociągnięty do odpowiedzialności: przy złej pogodzie i napiętej sytuacji międzynarodowej, za to, że dziecko przyniosło kolejną „złą ocenę”, emerytowana matka ma bóle stawów, a szef jest w złym nastroju. Jeśli czujesz, że rozmówca próbuje właśnie to zrobić, lepiej po prostu odejść od komunikacji i odłożyć decyzję o ważnych sprawach na później.
3. Nie ponosisz odpowiedzialności za konsekwencje swoich działań, których nie mogłeś sobie wyobrazić. Więc to nie twoja wina, że podarowałeś matce bilet turystyczny, a ona podczas tej podróży złamała nogę.
4. To nie twoja wina, że żyjesz bogatszy, wygodniejszy lub szczęśliwszy niż twój krewny, przyjaciel lub kolega (chyba że osiągnąłeś to jego kosztem). Jeśli nadal czujesz się winny z tego powodu, zrób coś pożytecznego dla osób wokół ciebie, nie żądając od nich wdzięczności: rozbij kwietnik przed domem, pomóż sąsiadowi załadować rzeczy, aby przenieść się do kraju.
Poczucie winy jest stanem destrukcyjnym, który może doprowadzić człowieka do świadomości własnej niższości, dlatego konieczne jest jak najwcześniejsze rozpoczęcie z nim współpracy.
Rozwijaj empatię
Umiejętność empatii z innym, zrozumienie, jakich emocji i uczuć doświadcza, pomaga zrozumieć naturę tych uczuć, co oznacza, że jeśli jest taka możliwość, staraj się, aby ludzie komunikując się z tobą, przynajmniej nie doświadczaj negatywnych emocji. Czy to nie jest to, co chrześcijaństwo nazywa „miłością do bliźniego”?
Wszyscy zdrowi psychicznie ludzie, a nawet niektóre zwierzęta, są zdolni do empatii, ale doskonałość nie ma granic, a umiejętność tę można rozwijać z korzyścią dla siebie i innych.
1. Na początek naucz się jasno definiować, czego dokładnie dana osoba doświadcza w danym momencie. Zauważ zmiany w mimice twarzy, barwie głosu, gestach, pozycji ciała.
2. Postaraj się przyzwyczaić do jego stanu fizycznego i poczuj się tak samo jak on. Skopiuj wszystkie cechy zmian w jego wyglądzie zauważone przez Ciebie w momencie przeżywania jakiejś emocji i postaraj się poczuć to samo, co on.
3. Dostrajając się w ten sposób do emocji rozmówcy, możesz spróbować wyprowadzić go z negatywnego stanu emocjonalnego, jednak wymaga to specjalnych umiejętności.
W zwykłym życiu fajnie będzie opanować pierwsze dwa poziomy empatii, a wtedy będzie znacznie więcej szans na rozpoczęcie życia i działania w zgodzie z innymi i z samym sobą. I to jest główny warunek, aby nie czuć się grzesznikiem.
